• 6733
• 12:04
• 4

Het was al een tijdje geleden dat mijn collega en ik het erover hadden gehad om een dag af te spreken voor een kop koffie. Ze was een paar maanden geleden gescheiden en vanaf dat moment was ze veel ontvankelijker, dat wil zeggen, ze lachte meer en gaf me die blikken waaruit je, tenzij je erg dom bent, kunt opmaken dat ze “zin” had. Eindelijk was de dag aangebroken en toen we ’s middags klaar waren met werken, gingen we naar mijn huis om zogenaamd een kop koffie te drinken en te praten. Dat deden we ook, maar zodra we klaar waren, hoefden we niet eens te praten, want op onze leeftijd wisten we allebei precies hoe die afspraak zou eindigen.